IFRS 9, en dan met name de bepaling van de voorziening in de debiteurenportefeuille, is voor veel ondernemingen een uitdagende klus. Voor Coface is dit een kernactiviteit waar we goed in zijn!

IFRS 9: verslaggevingsstandaard voor financiële instrumenten

IFRS 9 is de internationale verslaggevingsstandaard voor het waarderen van financiële instrumenten. Deze standaard is in 2018 ingevoerd en schrijft voor dat partijen:

• Beter inzicht krijgen in potentieel toekomstige verliezen;
• Deze verliezen nauwkeuriger berekenen;
• En hiervoor een voorziening treffen.
  
  

Voorheen werden voorzieningen getroffen als er objectief bewijs was voor een bijzondere waardevermindering (incurred loss-model). Met IFRS 9 dient er een voorziening te worden getroffen zodra er een stijging is van het kredietrisico (expected credit loss-model). Deze IFRS 9 standaard is ook van toepassing op de waardering van een debiteurenportefeuille en juist daar wil ik het vandaag eens over hebben.

De debiteurenportefeuille

Bij een ‘incurred loss-model’ tref je een voorziening in een debiteurenportefeuille als er ‘objectief bewijs’ is voor een waardevermindering. In veel gevallen is dit dan de ouderdom van een factuur op basis waarvan een voorziening wordt getroffen. Dit was volledig geaccepteerd, maar als we er iets langer over nadenken, is dit toch wel bijzonder. Als een debiteur de vervallen facturen niet betaalt, hoe groot is dan de kans dat de nog niet vervallen facturen wel betaald worden?

Bij een ‘expected credit loss-model’ ga je een inschatting maken over de kredietwaardigheid van je debiteuren en op basis daarvan tref je een voorziening. Hierdoor wordt het debiteurenrisico nauwkeuriger berekend en transparanter voor alle partijen. Klinkt logisch en makkelijk, maar hoe doe je dat dan precies?

Expected credit loss model (ECL)

Deze IFRS standaard brengt een aantal uitdagingen met zich mee:

1. De onderneming zal een methodologie moeten kiezen en hiervoor een model moeten bouwen. Dit moet vervolgens gevalideerd worden door de accountant;
2. De onderneming zal betrouwbare informatie moeten gaan verzamelen en analyseren om de kredietwaardigheid van de debiteuren in te kunnen schatten;
3. En tot slot zal de onderneming op basis hiervan het verwachte verlies moeten gaan berekenen.

Dat lijkt een hell of a job! Hoe kan een onderneming dit doen zonder hier heel veel effort in te steken?

Walk in the park met Coface

Als wereldwijde kredietverzekeraar managen wij dagelijks ruim 600 miljard euro debiteurenrisico. Het in kaart brengen van verliezen is een kerntaak voor Coface. We berekenen de Expected Credit Loss (ECL) al meer dan 70 jaar, vooral voor prijscalculaties in interne modellen en ons eigen kapitaalbeslag als gereguleerde verzekeraar. Wij stellen ons model en onze berekeningen graag aan je ter beschikking.

Een Expected Credit Loss is het resultaat van de vergelijking van 3 soorten gegevens:

1. Het uitstaand saldo (Exposure at Default, EAD);
2. De kans op wanbetaling door de afnemer (Probability of Default, PD);
3. Het verlies bij wanbetaling (Loss Given Default, LGD).

Om de PD en de LGD vast te stellen, voert Coface berekeningen uit met informatie over kredietrisico, zoals betaalgeschiedenis, kredietwaardigheid, landen- en sectorrisico’s en statistische gegevens over de kansen dat vorderingen worden geïnd.

De kracht van ons model wordt gegarandeerd door de omvang van onze database, die ver in de tijd teruggaat en zeer uitgebreid is door het grote aantal bedrijven, incassodossiers, landen- en sectorinformatie die erin is opgenomen. Dankzij de kracht van ons model, maar ook door de transparantie van onze methodologie kunnen audits zonder problemen worden uitgevoerd. Diverse grote accountantskantoren hebben dit al goedgekeurd.

Hell of a job of a walk in the park?

Wat mij betreft is de keuze niet zo moeilijk! Waarom zelf veel effort steken in een activiteit als Coface dit als kerntaak heeft? We kijken graag met je mee wat we voor je kunnen doen. Zo hou je tijd over voor dat wandelingetje in het park tijdens de lunchpauze!

➡️ Neem contact op.

Auteur: Monique Busch, CFO | Coface Nederland